Энгийн, их энгүүнээр л би чамайг юу гэж боддог оо
Тайлбарлах гэж хичээе л дээ
Эртний, түүнээс ч өмнө аяыг нь хэн нэгэн зохиочихоод
Тун удалгүй мартагдчихсан дуу шиг ер бусаар чи аж төрдөг
Нар гэдэг угтаа чиний оршихуйд салхи болж шингэдэг
Шинэ сэтгүүлийн дугаарыг гарсан даруйд нь авч унших хүсэл чинь
Навч үйрэх шигээр л хурууны чинь өндгийг зүсэх төдий болход л цочихдоо
Шалан дээр, ууж буй цайгаа асгах чинь чамд гэнэтийн сэтгэгдлийг төрүүлдэг
Жирийн эгэл даруухнаар сэтгэлийнхээ цомирлогт уран зураг таталж
Ихэмсэгхэнээр түүнийхээ өнгийг бодолдоо хатааж суухдаа
Ижийгээ санаж, аавынхаа цантаж буй сэвлэгийг үнэрлэхдээ нууцхан дотроо нурж
Жаргалтай дүр эсгэж сэвхийтэл санаа алддаг
Энэ ертөнцийн өнгө авиа, гэрлийн хугарал, өөрт мэдрэгдэх бүхийл мөн чанарууд
Нэгдэж нэгэн цул боллоо ч, түүнд огтхон ч чи бууж өгөх хүсэлгүйгээр барам
Эхлэл төгсгөлийн хоорондох зангилааг хага ярж, өөр гаригт зорчихыг хүсмэгцээ
Надад ахиад гэрэл атгуулаач бурхаан гэж моддод шивнэдэг
Тэд урьд насыг чинь ямагт санагдуулдагт би итгэдэг
Итгэдэг болсон минь саяхнаас
Ингэж бодмогцоо л чамруу залгах хүсэл төрнө
Тааралдах уу? эсвэл гунигаа ууталж 40-н мянгатын өргөн чөлөөгөөр алхах уу?
