Зүрхнээ дуслах нулимс юмуу

Ийм л уйтгартай, гунигтай үдшүүдийг
Идэрхэн зүрхэндээ өлгийдөөд сайн сайхны тухай л бодоё
Хэн нэгний цэцэрхсэн яриаг ч үл сонсон
Хэрхэн ертөнцийг гэрэл гэгээтэй төсөөлхөө л бодоё

Учир явдлыг тунгаалаа ч
Угтаа амьдрал нүдээ аниад буцаагаад нээхийн шалтгаан юм бол
Уйтгарлахгүйгээр тэнгэрийг ширтэж
Урсах нулимсаа л хатамжлая

Хэнч шивнэлдэхгүй болтол
Хэсэгтээ амар тайвныг мэдэртлээ
Хээр хөдөөд гандсан утасны мод шиг цуурч
Хэзээ нэгэн цагт түлээний мод болхоо мэдэрч
Хээв нэг эвшээлгэе
Тэгээд сэтгэлээ дэрэлхийн төдийд гэрэлтэх
Зүүдний цагаан шувуудыг алганаасаа нисгэж
Тэнгэрийг эвхэж нэг, тэвэрч нэг дэвэх чимээнд нь
Зуны цас хаялахыг чагная