Эгээрэл сэхээрэл

Хүний зовлонг дотор хүмүүн л өөрөө ойлгоно. Зовж шаналах, эгээрэх гэгээрэх гэдэг өөрөө мөн чанар гээч зүйлийн давалгаалал байх. Тэр дотроос хүнийг хайрлана, хүнээр хайрлуулна гэдэг хамгийн хэцүү бас адармаатай зүйл мэт санагдана. Санагдахын төдийд бодно гэдэг ч бас л ядаргаатай. Зүрхэн дотор минь хашгирч нээгээгүй олон бухимдал оршидог. Гаргаж болнол доо. Тэхдээ хэн ч ойлгохгүй. Өөрөө өөртэйгээ дотор биетэйгээ харгалдаж л байвал болоо биз. Бусдыг зовоогоод яана. Магадгүй ээ? энэ их бухимдал "УРЛАГ" гээч зүйлээс шалтгаалж байж болох юм. Хэн үгүйсгэх юм бэ? хэн ч, хэдий үед ч, халдаж зүрхлэхгүй. Зүрхэлж хүршгүй өөр нэгэн нэвтэрч чадахгүй өөрийн гэсэн орон зайтай, түүгээрээ нарны зай адил өөрийгөө цэнэглэж, бас түүгээрээ амьсгалж амьд яваагаа мэдэрнэ гэдэг сайхан.

Сайхан эмэгтэйг хараад дуу алдан араас нь харж түүний биеэнд нэвчих гэж адгах, хүсэл дотор нь шумбаж судасных нь лугшилт бүрийг өөрийнхөөрөө оношлох, оношилсон онолдоо бүдэрч дахин дахин нягтлах тэр чигээрээ л нууц. Түлхүүр нь таараагүй цоож цуургатай авдар мэт санагдана. Тийм эмэгтэйчүүд намайг хүрээлээд маш олон байдаг. Таньдаг, танидаггүй, харсан, үзсэн, сонссон хүрж байсан, үгүй бол зүгээр л зүс үзсэн гээд л. Тэд бүгд ижил тэгш биш, өнгө төрх, хэлбэр галбир дуу хоолой, хөдөлгөөн нүдний харц нь хүртэл өөр. Тийм болхоор л ертөнц дэлхий дээр бус эмэгтэй хүн дээр тогтдог гэж итгэнэм. Ер бусаар оршиж, гаднаа хүртэл солонгон бүрхүүл гэрэлтүүлдэг охид үсээ хоёр унжуулж, харцаараа доош харан намуухан алхалдаг мэт санагддаг. Хүн болгоны бодол үзэх үзэл өөр байхал даа. Гэхдээ энэ миний л бодол. Яагаад гэж үү?
Хариултыг нь өөртөө тавиад ч олж чаддаггүй юм. Мэдээд ч ер нь яах юм билээ. Хэрэггүй юмаа оролдох нь хамгийн тэнэг үйлдэл гэдэг шиг. Хүн мэдэхгүй юмныхаа дайсан гэдэг үг санаанд орчихлоо. Тиймээс дайтах шалтгаан хэрэггүй биз.

                                                                                                             2011.05.09 МУИС-3-р байр