Цонхон доорх үхэл

НЭГ

Зөн билгийн мэдрэмжтэй эмгэн тоос нүдэнд ороод шидэт толиороо царайг чинь байнга үзүүлэх шиг
Нүдээ аньсан ч, нээсэн ч чи л ганцхан өмнө минь зогсох учраас
Тэсгэлгүй чамайг гэж итгэсэндээ үнсээд авахад уруул чинь хүйтэн байлаа
Дахиад л цонхы чинь доор ургасан улиасыг үнсэж дээ би

ХОЁР

Дурлалын минь зовлон мэт цасанд дарагдсан улиасыг хараад бүх л зовлон цагаан өнгөтэйг ухаарахын төдий
Үүл урладаг даавуу мэт сэтгэл минь урагдаж сэмрээд цас болон будрахад
Тэнгэрт од нааж мөрөөдлийг чинь биелүүлэхээр цаснаас цас дамжин үсэрсээр явахдаа л
Цагаа харах тоолонд хөгшрөлтийг мэдрээд санаа алдах чинийхээ
Ийм гоо үзэсгэлэнг эмгэн болгохгүй гэж шийдээд судсыг чинь ханах хүсэл улам бүр дэвэрнэм
"Дэлхий бол аюулгүй орчин биш" ээ цэцэгхэн минь
Хэн нэгний зүүдний эрвээхэй зүрхнээсээ мултарч уруулыг чинь шимхээр нисэж буй далавчных нь чимээг сонсоод
Шөнөжин унтаж чадаагүй хайрын сэтгэлээс минь ч чи айх хэрэгтэй гэж
Айдас мэт гудамжаар сорив мэт солгой бодлоо үүрсээр өөрийгөө төөрүүлж орхихыг хүсэвч
Төөрдөг хонгил мэт дэлхийн бүх гудамж чам дээр л хүргэж өгдөг учраас
Зүрхнийхээ чимээгээр цасны эргэлт зохиож цонхон доор чинь дуулах төөрсөн сүнс мэт сэтгэлээ аврахад
Илбэчний алчуур мэт улаан хөшгөө нээгээд илбэдэх мэт улаанаар инээх чинь л хэрэгтэй

ГУРАВ

Хэрвээ чи хөшгөө нээвэл
Цасны ширхэгүүдийг алган дээрээ хайлуулж чамд л бэлэглэх гэж цэцэг ургатал нь хүлээх
Шүлэгч хүүгийн нүд шиг тэнгэр, диваажингийн орны далайн давалгаа байсныг
Дандаа хөвөөн дээр нь бурхан шүлэг бичиж урсах тоолонд цахлайс үг бүрийг нь түүж эвлүүлэн сахиусан тэнгэр болгож байгааг
Дэвүүрийнх нь салхи сарны гэрлийг зүрх болгон сийлж зүүдийг чинь дулаацуулахад
Үнсэж, үр тогтоох хүсэл надад төрөх шиг
Шаналгаат галзуурлын дурлалд минь чи ч бас галзуурч
Зүрхийг минь зүгээр л үстэйгээ самнаж байснаа анзаараад үсээ зулгаан шидлэх байлаа
Хэрвээ чи хөшгөө нээвэл....

ДӨРӨВ

Галт тэрэгний чимээ ч зүрхний минь цохилтыг илэрхийлж чадахгүй хэлгүй ертөнцөд
Цовдлуулсан Прометей мэт сарны гэрэл, зовлондоо нимгэрсэн биеийг нэвт сүлбэж үхлийн хөгжим тоглоход ч
Уруулнаас минь цоорын ая түгээд модод үндсэнээсээ сугаран гарч дэргэд минь бүжиглэж байхад
Эцсийн мөч хүртлээ хөлийн чинь мөрийг энхрийлэн тэврэх согтуу ганцаардлыг минь үнсэж
Ядахнаа үхэл минь ямар үзэсгэлэнтэйг хараад дуу алдан инээмсэглэхийг чинь сонсохгүй юм бол
Яах гэж би яаран хүн болж төрөв дөө

Дэлхийн яруу найргийн өдрийн мэндийг үзэг нэгт ахан дүүсдээ мөн сайн найздаа хүргэе?