Шаазан ваар хагарах шиг
Чиний нэр сэтгэлд дурсагдаж
Цасан уйван туйвж, туйван уйвсаар
Сормуусанд шингэх үдшээр
Сэтгэл минь амар амгаланд хучигдахад
Санаанд минь өлгөөд орхисон
Нулимс чинь
Зүг чиггүй салхинд
Ороолтоо хийсгэн нисэж яваа нь
Нүдний үзүүрт тороод л зөрлөө....02.27
Ээ ийм тунгалаг агаарыг хаанаас чи цацрааж
Миний эд эс бүхний сүвт уусган шингээгээд байгаа юм бэ?ХАВРАА
Эмрэгдээд л, эрчилээд л, хөврөгдөөд л дуусах цаг хугацааны туршид
Магадгүй яг энэ чигээрээ ариун тунгалгаар оршисоор л байх уу?
Чиний нулимс цурхиран мэгших тунилт чинь хүртэл ариухныг
Чухамдаа надаас өөр хэдэн яруу найрагч мэдэх вэ?
Цав цагаан сэтгэлт, хав хар хэрээдийн, хүв хүрэн зүрхэнд
Цахилан дүүлэх эрчийг салхиа төөрүүлэн байж чи шингээснүү
Хэлбэр дүрсгүй, өнгө үнэргүй олон аялгууг хаанаас эгшиглүүлж
Хэн нэгний эмзэгшилт хонгилд яагаад гэрлээ унтраан асаан, асаан унтраан тоголдог юм бэ?
Дааж давшгүй зовлон гэгчийг давал гэж бурхан бүтээсэнтэй адил
Дуу шуутайхан ирээд, дуу шуугүйхэн буцдаг нууцаа задлаач
Чинийл мэдэлд олон ертөнц сэвлэгээ задгайлан сэгсэрч
Чиний л эрхшээлд олон эрс нүдээ аньсагандаа чийгтүүлж
Чинийл чиг зүггүй алслалтанд олон эрвээхэйс төөрөлдөн нисэлдэж
Чиний л оршин тогтнохуйд оршин буйгаа үл ялгаж ганцаардахдаа
Хий сэрхүйн дотоод цуурайг ханзрах цасны гисэх амьсгалаас чагнахад
Хаашаа ч юм, магадгүй хүрэхгүй хязгаарлуу хүрэх юм шиг л нисмээр санагддаг шүү
ЭЭ ИЙМ ТУНГАЛАГ АГААРЫГ ХААНААС чи ЦАЦРААЖ
Тасалгааны таримал цэцэг шиг
Чамайг би услаад л, тордоод л байтал
Тамирдаж аргаа барж дуусав
Ядаж би байхгүй бол
Сэтгэлийн чинь хөрсийг хэн онгичиж
Сарны гэрэлд дэлбээ юуг чинь бүүвэйлэх юм бэ?
-Хэлээч
Дуугаа аяд
-Дусал ч ус дусаахгүй дээ?
Харж л байя
-Нээрээ юу?
Хажууд чинь үхсээр л байхад уу?
-Чаднаа амлая
Амлаад чи юунд ч хүрэхгүй шүү дээ
-Чи үхсэн цагт л би амьдрах юм чинь
Буруул бодож байна даа
-Юуг?
Бусдын өмнөөс зовниж байж л чи амьдарна
