Чиний нүдийг хархад
Зүрхэнд минь цус хуралдах шиг
Чийгт өдрүүдийн дор үргэлжилэх
Зүүрмэг намрын бороог ажиж
Чихний чинь омгыг үргээх
Зүс төгөлдөр шувуудын дэвэлтэнд
Хаврыг мартваа гэж
Хачин чанга хашгирахсан
11.04.30-05.26
Tuesday, July 26, 2011
Sunday, July 24, 2011
Зулаадаа
Дотогшоо чимээлэх үл бүдэг харцтай чиний
Голт борхон зүрхнээс тэсрэх
Дан шармал галт уулын хайлмаг дор
Өөрийгөө шатааж суухад
Навчисын анир тайван зүүрмэглэл
Өнөө шөнийн цэлмэг тэнгэр дор
Нарнаас халширсан мэт санагдана
Удахгүй дээ намар ирдгээрээ ирж
Шувууд буцдагаараа буцхад
Утга учиргүй ээдрээт хорвоод амьдарсныхаа
Шан харамжыг амтлаад
Хүмүүний хорвоод ганцаар байх
Хүслээ чөдөрлөж, давхар тушаад
Халгиж цэнхэртсэн сэтгэлээ
Харамлан нууж баясана даа чи........
Б.Мөнхзулд зориулав.... 2011.07.18
Thursday, July 21, 2011
Monday, July 18, 2011
Төөрөг
Залуу нас минь үрэгдэж дуусхад
Үргэлжилэх амьдарлынхаа ирээдүйг
Зовнин бодож хүмүүний үр хэсэг тээнэгэлзэнэ
Хариулт бүхэн нь хариулт нэхсэн
Асуулт бүхэн нь асуудал дэвшүүлсэн
Хачин жигтэй хаалганы бариулаас
Асуулгүй онгойлгох хүсэл байвч
Бодол бүхэндээ цэг хатгаагүй
Гэнэн шүлгийн холбоц шиг
Босоод суухынхаа хооронд
Гэртээ хоргодмооргүй хүсэл төрнө
Төрсөн тэр л төөрөгтөө автаж
Ертөнцийн өдөр хоногийг элээхэд
Ердөө л гансран уугих утаа шиг
Тэнгэр өөд гэсэн бичигтэй хоцорч
Баахан хүмүүсийн худал магтаалтай
Булшныхаа шороог хүрздүүлэнэ......
Friday, July 1, 2011
Гэгээн гэрэл үзэсгэлэн
Хар хэрээ хамаг нууцыг минь дэлгэж гуагчина
Халуурсан сэтгэл хөнжил дотроо бөмбөлзтөл чичирнэ
Харамссан бодол талаар нэг цуван асгарна
Хатуу хорвоо хайр найргүй гэрээсээ хөөнө
Зарааны арьсан гудсан дээр эвхрэн хэвтээд
Залуу насныхаа царайг харах гэж оролдном
Замбараагүй олон даавуу шуудуу энд тэндгүй хөглөрөөд
Зангууны үлгэрийг уйтгартайхан хүүрнэв
Нойтон гараас сэжиглээд би гар барьсангүй
Нойрмогхон нүдээр намайг хараад тэр таньсангүй
Ноорсон ботго шиг миний өтөл насыг
Нохой ч тоож шиншихгүйг зүрх минь мэдэрнэм
Хатуу чийрэг булчин минь хальс шиг болчихжээ
Хангинуур сүхний минь ир нь мөхжээ
Хануур хорхойтой харанхуй нүхэнд тааралдчихлаа
Хатсан шарилж толгойгоор минь дүүрэн ургачихлаа
Өргөс өчүүхэн байж намайг часхийтэл өвдүүлнэ
Өрөм шиг өег сэтгэлтэй үлдэх л юмсан даа
Өөрийн чадал тэнхээгээ дарайтал нь индүүдчихээд
Өнгөрсөн бүхэн рүү бардамхан инээмсэглэхсэн
С.Саранцацралт
Тэр охин
Нүдээ аниад буцаагаад нээхэд нь би үлгэрийн
ертөнцөд сэрж
Зүрхэн дотроо нуранги үүсэж буйг мэдэрдэг
Тэр нуранги, миний сэрсэн үлгэрийн ертөнцөд
Нэг шоргоолж
Удган модны дэргэд удаан суусан ч уйтгарлаж
чадаагүй дээ гутараад
Удган модны хэнд ч хэрэггүй өргөмөл навчыг
хэмлэн суух шоргоолжны ганцаардлаас ч
Хэт нам гүм байсан
Хэт нам гүмийн дэргэд суугаад
Судасныхаа лугшилтыг тэмтрэн уйлах дүлий хүний
төсөөлж ч байгаагүй
Тийм их нам гүм
Тийм их нуранги
Тэр их нурангийг одооноос 1 цаг 19 минутын өмнө
гартаа ганц багажгүй нэг судлаач
Зогсонги ертөнц гэж нэрлэжээ
2
Тэр судлаачын өдрийн тэмдэглэл дээр:
"Миний охин өрөөсөн оймсоо хэзээ ч өмсөж байгаагүй
Учир нь түүний өрөөсөн нүд юу ч хардаггүй
"гэж бичжээ.
Д.Сосорбарам Жүржийн амтат амьдрал номын 12-р тал
Хар хүн миний зүүн мөрөн дээр сууна
Халтар хуруугаараа заяа төөргийг минь зааж тонгочно
Хагархай тэнгэр хамаг бороогоо талаар нэг асгаруулна
Халагласан бодлоосоо нүүр буруулан би чимээгүй зогсоно
Баруун мөрөн дээр минь цагаан хvн намбатайхан сууна
Балчигт унагахгvй гэж намайг ахин дахин сэргийлнэ
Бодол сэтгэлийг минь цагаахан даавуунд өлгийдөөд
Барааны газраас даллан далласаар дуудна
Ханатлаа би цагаан хvнтэй өдөр болгон vнсэлцдэг юм
Хагартлаа тvvнд тас тэврvvлдэг юм
Хар хvнтэй хааяахан нэг нууцханаар уулзчихдаг юм
Халтирсан сэтгэл минь өөрийн мэдэлгvй татагдчихдаг юм
Цагаан хар хоёр хvний дунд царцаа шиг дэвхэцсээр
Цал буурал vс минь цастай холилдон хөлднөм
Цагаан, хар хоёр бодлын дунд эргэлдсээр
Цаг хугацааны зөөлөн урсгалд элэгдэв ээ
С.Саранцацралт
Subscribe to:
Posts (Atom)