Чамайг л бодон инээмсэглэх юм

 

 Үсэрчихмээр л, жигүүрээ дэлгээд агаарт жингүйдмээр санагдах авч
Санаан дотор минь нулимс чинь асгарсаар үзэгдхийм
Үнэгчлээд өвөр дээр  зүүрмэглэх хичнээн нялхамсаг билээ
Сэтгэл урмаар, хөндүүр гунигтай ч басхүү санаа алдхын эмзэглэлтэй
Чамайгаа би хайралсаар л явдаг шүү
Чи минь мэддэг юмуу, үгүй юмуу хэн мэдлээ
Яг өдийд л хөлийнхөө чимээгээр газрын тоосыг гижигддэгсэн
Яруу найраг шиг шид увидас тэнгэрт цацагддагсан
Сормуус чинь цас эсгэж дэрэвхэд

Цочисондоо хаврын модод нахиагаа тасддаг байхдаа
Сэвэлзэх эр хонгор салхин энгэр заамруу чинь шургалах гэж
Зүрхэлж  ойртолгүй өөрөө өөртөө амьсгалаа эвхэхдээ
Зүүдийг тань чагнаж чаддаг болуу яадаг бол
Зүр буга мэт намрын ойд хичнээн удаан урамдах вэ? хэлээч
Гол урсгалдаа тоорогтон дотогш цөмөрдөг шиг
Гэнэ гэнэхэн инээдийг чинь санах юм
Гал дүрэлзэн цоролзоод илчээ үнсэндээ ботилох шиг
Гансрахдаа хүртэл дасчихаад чамайг л бодон инээмсэглэх юм