Би чиний

 

Санаанд тодрох юу ч алга аа

Сонин юм шүү амьдрал гэгч 

Сэвэгнэх навчис бүртийх тэнгэр 

Сэтгэлд хадаатай үлдсэн түүний 

Гунигтай нүд одоо ч төөнөх нь 

Гал мэт цээжнээ шатах үгсийг би хаана гээлтэй

Сар өнөөдөр гарах болов уу? яах бол 

Сэрхэд л цонхоор хархад намар болчихсон байвал 

Салхи түүний үсний үнэрийг дамжуулан авчирна даа

Солонго зүүдэнд ч баригдахгүй алс юм билээ

 Ингэхэд би чинь яг хэзээ шүлэг бичлээ

Бодоё...нүдээ аниад төсөөлье

                                                           Бороо шаагиад л,шаагиад л

Би цувгүй нөмгөн, энгэртэй ганц янжууртай

Итгэмээргүй юмаа, түүнээс хойш юу ч бичээгүй гэхэд 

Анхны цас удахгүй орох дөхөж байгаам байна 

Өвөөтэйгээ цуг алхдаг байсан гудамжаараа

Өнөөдөр жаал зугаалая байз

Ахиад л өнөөх дурсамжууд амилан өмнүүр дугуй унан чавхдана биз

Ер нь хий хоосон ч юм уу? даа ертөнц гэгч 

Хажуугаар зөрөх залуухан хосуудаас 

Аз жаргалын тоос сэнгэнэж байна 

Хайнгахан зөрөөд өнгөрч болохгүй нь ээ

Араас нь хархаас аргагүй өндөр өсгийтийн 

Зүрх гижидсэн инээдний цуурайг ээ

Бурхан яаж бодхоороо тэгэж их согтсон юм бол 

Хуучны дуу гэнэт л аманд аялагдах шиг 

Бушуухан энэ орчиолоос хийдгээ хийгээд зайлахсан 

Хайрлаж дуралсаар байтал элж дуусах нь 

Үзэсгэлэн гоогоос болж 

Салхи чи нууц нэрээ хэлээч 

Санаатайгаар юунд бороотой амраглаж 

Надад хайртай сэтгэлээ уутлав 

Навчисаас урван байж чамд би бүхнээл өгсөн 

Гэвч чи юунд зэргэлдээ амьдардаг 

Үүл хэмээх хөршийн минь нүдэн дээр түүнтэй үнсэлцэж 

Голд минь ортол гомдоовоо 

Үнэнч явсныг минь цас будрахдаа чамд ойлгуулах л байх 

Сэтгэл элс мэт үйрч байгааг 

Тэр үйрмэг бүрийг нийлүүлэх гэж 

Санаатайгаар амраглсан бороо чинь асгарч байгааг 

Тэнэг биш л юм болхоороо ойлгож л байна 

Яагаад заавал чи гэж салхиа 

Яасан гэж заавал намайг гэж салхиа 

Намар болох гэж байна, чамаас болж урвасан 

Навчис бүрийн тоогоор шаналсан шархыг нь эмнэж уучлал ирхээр явлаа 

Удахгүй дээ чи харж л байгаарай "ӨВӨЛ" болно 

Ухаан санаанд чинь орохгүй, төсөөлөгдөхгүй амраглалыг үүсгэж 

Цастай ханьсана, түүнтэй мансуурна,  энгэрээ дэлгэнэ 

Захидал уучлал ирж бүү явуулаарай, агаарт эргэлдэх ширхэгүүдэд нь бүр мөсөн уусчихна

Би чиний хуяг дуулга, барих илд 

Айдсаасаа зугтах хүлэг морь 

Би чиний хөшөө бунхан, цавчих дайсныг 

Араас гэтэх бүхэнтэй чинь номхроогч 

Би чиний хүлцэнгүй боол, дээдийг хүсэгч 

Зул асаах шар тос 

Би чиний бүгдийг нигүүлсэх эх мутраас 

Зүүний үзүүрт торсон арвай

Би чиний агшин зууран зугаацал элийрэл 

Зовхио хаахын төдий гэрэл 

Би чиний дурсамжыг хөглөгч сахиусан тэнгэр 

Зурвасхан гялбаад өнгөрөх од

Би чиний гүн ухааны нууцат нэвтэрсэн 

Аавын чинь үнэрийг тээгч 

Би чиний нулимсыг арчих он цаг 

Ахиад олдохгүй жил сарууд 

Би чиний сонсохгүй байж боломгүй аялгууг 

Яруу найргаар туурвин бичигч 

Би чиний зүүдэнд үзэгдэх бурханы үг 

Амандаа хүлхэх сонгодог дуу 

Би чиний гуравдагч мэлмийд даяанчлан бясалгах 

Анир үгүй "УСХАЛТ" нулимс