Чамайг санан алхах нь
Намрын зэврүүн салхийг санагдуулах
Хаврын хүйтэн салхинд дулаацах шиг
Чимх гуниг цээжинд асаана

Тамхи л асахдаа оч гялалзуулдаг шиг
Одод жирвэлзэхдээ гэнэт харвадгийн адилаар
Одоо ингээд бодоод, өөрийн бүхэнд хоргодох нээ
Та миний амьдралд бүхлээрээ оршжээ

Бүр хэнэгч үгүй цээжний хонгилоор лаа асаан алхаж
Инээвхийлэх төдийдөө л гаргадаг гунигт дуугаа хөгжимдөн
Их олон олон аялгууг тоглохдоо
Бодлын далайд минь сэлүүргүй орхижээ