Хагарсан хагалуулсан цонх

 

Зүрхний чинь цонхыг би үйртэл нь хагалсан 

Чи дахиж шиллэлгүй өдийг хүрэхдээ

Чамаасаа юу ч нуухгүй гэсэндээ

Зөөлхөн шуудаг байсан шүү хөшгөө гээд уйлсан 

Гэвч уйлах нулимсныхаа ширхэг дуслаар 

Хагарч цавтсан хэсгийнх нь 

Халтар шороо болсон хир буртагийг 

Гэнэт хагалхаас минь өмнө чи арчиж болох л байсан

Одоо оройтсоон бүх юм

Нэгэнт л бутраад юу ч үгүй болсон хэлтэрхийнүүдийг 

Нэг нэгээр нь түүж гараа эсгэхийн оронд 

Онгорхой чигээр нь үлдээгээд салхи хүүгэхийг сонс

Түүний тоглох ая харин 

Ямар сонсголонтой хийгээд 

Ялгуун тансагаар эгшиглэж

Тун удалгүй аялгуу нь өөрчлөгдөхийг 

Янаг энхрий хайрлаж явсан сэтгэлтэй минь бодож

Яруу найрагч гэж дуудуулах дургүй гэсэн үгийг минь тунгааж гэмээ цагаатгаарай 

Тэр үед чинь харин би 

Гараа гаргаж уралсан өөрийн цонхыг 

Тэвдэж сандарсан айдастай чинь үргээж

Ганцхан мөрөө хурууныхаа хээгээр бичнээ

ТУНГАЛАГ НУЛИМСНЫ ЧИНЬ ДУСЛААР