Чамтай ярилцаж суух ердийн бус жирийн л санагддаг болсноос хойш
Чиний өмнө суухдаа миний бодол алс холын бөглүү тосгонд очисон байдаг
Энэ бүхэн урьдынх шиг ариун нандин байхаа нэгэнт үгүй болж
Энгийн, хэн хэнийхээ яриаг чагнаж чадхаа больсон нь чиний ч буруу биш
Гэвч өөртөө буруу тохоё гэж хичээсэн ч
Үг хоолойд ээдрээд буцаад залгигддаг шиг
Гэмгүй ариун сэтгэлдээ чиний өгүүлэхийг сонсож
Үнэндээ чив чимээгүй байгаа ч гэж дотроо хичнээн их хүсдэг болсон гэх вэ?
Даанч чи намайг ойлгохгүйгээр үл барам
Дахиад л өнөөх байдаг хэнд ч хэрэггүй үгсээ хэлж
Тэвчээрийн минь утсыг аяар аяархан сулал лаа
Тааж мэдхийн аргагүй хязгаарлуу чамаасаа би ирсэн шигээ явая даа.
No comments:
Post a Comment