Жигүүрээ усалчихаад, уйт их ганцаардлаа сэгсэрхэд
Усан бороо шаагиж байсан
Удаан их удаан шаагиж байсан
Жаахан ч гэсэн амсхийлт өгөлгүйгээр шиврээд л байхад нь
Урсах нулимсаа зүсрээж, сэтгэлээ чөлөөлсөн
Учир шалтгаангүй асгарсан тэр усны ихийг ээ !
Одоо бодход, эргэн санаж, нэхэн дурсахад
Зовхин дээр минь зөөлхөн хагарч бутрахдаа
Зүр цэцэгсийн дэлбээнд тэр шингэх байсан биз
Ойлгомжгүй юм гэгч хорвоод даанч их шүү дээ
Гэвч яалт ч үгүй, би урьтаад цуцсан сэтгэлээ амрааж
Гэрлийн хөшгөө ярсан нууранд, жигүүрээ усалчихаад нисэх гэж байтал
УСАН БОРОО ШААГИЖ БАЙСАН
УДААН, ИХ УДААН ШААГИЖ БАЙСАН
13.02.28 Замын-Үүд УБ орох галт тэргэнд
No comments:
Post a Comment